Nog maar een kleine week te gaan, dan verlaat ik het prachtige Tanzania weer. Veel gezien, veel gedaan en vele indrukken opgedaan. Een prachtige ervaring. Om in te leven én om in mee te doen in een andere cultuur, een cultuur met andere gewoontes en andere normen en waarden.
Het gestreste leven dat alles snel moet, kent men hier niet. Zorgen om hoe je er bij loopt hoeft ook niet. En de beleefdheid die hier heerst, vreemde die hier elkaar op straat begroeten, wat in Europa ook ver te zoeken is.

Op het project zijn we nog steeds volop met de bijlessen bezig, en dit gaat moeizaam. Het is moeilijk om bij de kinderen door te dringen hoe je nou bijvoorbeeld een simpele som moet optellen. Tellen, dat weten ze, maar als ze twee cijfers optellen, wordt eerst elke cijfer ontleed met de aantal streepjes. Vervolgens worden alle streepjes die ze hebben gezet bij elkaar worden geteld. Dan is nog de vraag of ze het goed doen en niet iets vergeten. En de streepjes zetten, doen ze niet netjes naast de sommen, de streepjes versieren het volledige papier waardoor het chaotisch en onoverzichtelijk wordt en de fouten snel gemaakt worden.
De logica dat je één bij een zeven optelt waarbij je gelijk weet dat dit acht is, is er dus niet. De logica wordt in de klassen niet aangeleerd en zelf de oudere leerlingen doen het nog op de streepjes manier. Dan mag het ook nog vaak voorkomen dat de leraren ineens een vergadering hebben, waar dus de kinderen in de klaslokalen worden achtergelaten, zonder leraar. Weg aandacht, weg uitleg.
Toch blijven we dagelijks bezig met dezelfde kinderen, in de hoop dat het voor hun wat gaat veranderen.

Afgelopen weekend was het eindelijk zover, tijd voor weer een safari! De eerste dag doorgebracht in het Tarangire National Park. Gelukkig over het algemeen zonnig en mooi weer, maar met af en toe een flinke regenbui, want het is nou eenmaal het tropisch regenseizoen. Misschien is het een nadeel en als je pech heb, dat het de hele dag kan regenen, maar het voordeel is dan weer dat de natuur prachtig groen is. Tarangire National Park is een groter park dan Arusha National Park en hier is dan ook een mogelijkheid om een deel van de big 5 te vinden. Zo hebben we de leeuwen kunnen zien, waarvan ook de mannelijke leeuwen én de olifanten. Zo bij elkaar hebben we er dus drie kunnen spotten. Verder bestaat het park uit vele andere dieren, veel natuur in een ontzettende grote oppervlakte. Na een spannende overnachting in een tent op een camp site richting Lake Manyara zijn we de volgende dag vroeg weggegaan om naar de Ngorongoro Crater te gaan. Een rit in de rand van de krater op een flinke hoogte in de mist en zo een uitzicht van boven af de krater met prachtig groen en met prachtig weer. Dit uitzicht is natuurlijk vastgelegd op camera, maar zelfs de beste camera’s kunnen niet laten zien hoe mooi dit uitzicht in werkelijkheid was. Ik heb dus nog nooit zoiets moois gezien. Vanuit de rand kan je naar beneden rijden om zo in kilometers onvoorstelbare grote oppervlakte rond te rijden in de natuur en tussen héél veel wilde dieren. In het park wordt je overspoelt met zebra’s, gnoes en antilopen en met hier en daar een leeuw, hyena, nijlpaard en jawel, de nummer vier van de big 5, de neushoorn. We hebben geen leeuw in actie gezien, maar in de verte zagen we wel een paar leeuwen met een prooi, een gnoe. En zo merk je echt dat je niet in een dierentuin zit, maar in de echte wilde natuur waar alle dieren hun vrijheid hebben en dat ze overal zelf voor moeten zorgen.
Op de terugweg hebben we nog een blik mogen werpen op Lake Manyara, dit was ook weer een prachtig uitzicht. In mijn mening niet zo mooi als de Ngorongoro, maar ook dit is niet op camera vast te leggen hoe indrukwekkend dit in het echt is. Deze safari was dan ook meer dan de moeite waard. Helaas niet de luipaard kunnen zien, maar vier van de vijf is al heel wat!

Nu wil ik nog iets vermelden wat ik vanaf het begin stil heb gehouden wat ons de eerste dagen hier ontzettend heeft bezig gehouden. Ik wilde niet mensen onnodig ongerust maken maar er was wel wat gaande hier. Men kan boos worden omdat ik dit niet heb vermeld of niet. Maar ik vond dit zelf beter zo. Ik wilde namelijk niet dat een ander met mij ging bemoeien wat beter zou zijn en ook niet dat er een mening ontstaat ‘omdat het Afrika is’ en puur omdat gewoon heel veel niet weten hoe het hier daadwerkelijk is. Ik wil hier toch een duidelijk punt neerzetten en dan ook met de woorden: ben je hier nog nooit geweest, kan je dus ook niet weten hoe het hier is. Een mening mag je hebben, maar ik vind dat je niet kan oordelen over land of continent waar je ooit een voet op heb gezet. Ik snap best dan men een bepaald beeld heeft, mede door de media die dit zo overbrengt over Afrika. Een groot deel klopt hier ook van, het continent is voor een héél groot deel arm, de bevolking is arm, de bevolking heeft weinig eten en er is niet veel schoon water.
Ook als er iets in een Afrikaans land gaande is, is het gelijk in ieder land in het continent. Neem nou ebola. Hoe vaak ik wel niet heb moeten horen toen ik zei dat ik naar Tanzania ging. ‘Ja, maar daar heb je ebola, dat is toch veel te gevaarlijk!’. Ebola heerste in drie landen, in West-Afrika. En kijk dan even goed na waar Tanzania ligt. Zo zal je zien dat dit helemaal niet logisch klinkt en eigenlijk is de risico op een besmetting in Nederland veel groter is dan Tanzania.
Ook is er naar mijn mening een verkeerd beeld ontstaan dat Afrika een heel onveilig continent is. Ik heb nu in twee jaar tijd, door naar twee verschillende Afrikaanse landen te gaan, gezien dat dit laatste helemaal niet aan de orde is.

Bij mijn aankomst werd er gemeld dat we de eerste dagen het beste niet naar de stad konden gaan. Er was namelijk een dreigement via de United Nations uitgelekt dat er gevaar zou zijn voor een terroristische aanslag vanuit Somalië. Arusha is een centraal punt in Tanzania en een druk bewoonde stad. Terugdenkend aan de gebeurtenissen Kenia, vlak voordat ik wegging, hield dit dus ook ons behoorlijk bezig. Echter een dag later, scheen het slechts een ‘alarm’ te zijn geweest die is uitgelekt naar de lokale bevolking voor Arusha, Dar Es Salem en Moshi. Deze anders steden zijn ook grote steden met veel bevolking en waar een mogelijk aanslag zou kunnen plaats vinden. Er werd ons aangeraden om druk bezochten plekken te vermijden, dit zou een eventuele doelwit kunnen zijn.
Later heb ik zelf op internet gelezen dat het om een ‘verdachte’ situatie ging. Het schijnt dat er vier mannen bewapend naar een college zijn gegaan om een vrouw op te halen, schijnbaar familie. Omdat de bewaking dit verdacht vond, werd de politie ingeschakeld en werden de mannen vervolgens gearresteerd. Hierdoor werd er op social media (yes, lang leve social media) gezet dat er een mogelijke terroristische aanslag dreigde. Deze dreiging werd echter ontkracht en was het slecht een roddel.
Ook is er geen alarm geslagen vanuit ambassades van bijvoorbeeld Amerika en Groot Brittannië. Mocht dit zo zijn geweest, dan was het een ander verhaal en die is dan een stuk serieuzer.
Ik zit hier nu al een paar weken en heb me dus ook totaal niet onveilig gevoeld. Ik heb niks gemerkt dat hier iets zou spelen. Drukke plekken vermijden? Ja wat moet je dan vermijden? Overal lopen er wel mensen op straat en de stad heeft ontzettend veel inwoners.

Nu wordt er gedacht. Ja, Tanzania ligt naast Kenia, er zijn verhalen over aanslagen én het is natuurlijk Afrika.. Denk er dan ook maar bij na met wat er allemaal in de rest van de wereld gaande is. New York, Londen, Madrid en Parijs, deze steden zijn allemaal al doelwit geweest van terroristische aanslagen. De media maakte ons toen ook ongerust. Want hoe veilig is Amsterdam nu? Den Haag? Rotterdam? Of de rest van Nederland? En wij gaan in Nederland, Engeland, Amerika of waar dan ook, ook gewoon onze eigen gang. En het gevaar is niet alleen terroristische aanslagen, want hoe vaak hoor je dat er in Amerika een kaping op een school is of in de supermarkt? Of dat er iemand een mes tussen ribben krijgt midden op straat? En hoe vaak hoor je nou zoiets uit Afrika?
Het is niet te voorspellen en hier dus ook niet.

Omdat er dus anders gedacht wordt, is het dus mijn keuze geweest om het niet gelijk te vermelden. Maar nu doe ik het toch wel, simpelweg omdat ik deze weken heb kunnen laten zien dat alles hier gewoon goed gaat en ook het ‘mooie’ van het land heb kunnen laten zien. Ik hoop zo toch het ‘negatieve’beeld over Afrika bij mijn omgeving weg te halen. Want het is zonde dat er zo’n mening is ontstaan over een prachtig continent, bijzondere cultuur en een geweldige natuurgebied.
Zoals de meeste het van de Lion King kennen en wat hier echt wordt gebruikt: heb geen zorgen, Hakuna Matata.