De reis begint al goed. Staat het vliegtuig om 10.15 klaar om te vertrekken, zijn er problemen met de motor.. Fijn als je eigenlijk vliegangst heb gehad en dit eigenlijk niet 100% weg is. Gelukkig konden we na een uur vertrekken met een iets kortere reistijd dan verwacht, kwam ik met een kleine vertraging van 20 minuten aan op Kilimanjaro Airport. Daar stond de chauffeur van het hotel wat ik voor de eerste nacht had geboekt in Arusha netjes op me te wachten.

Ook al is het een ander land in Afrika, het is alsof ik niet weg ben geweest. Als je het vliegtuig uitstapt, stap je de sauna. De sterrenbeelden, inclusief het steelpannetjes, staan op zijn kop. Het verkeer is zonder stoplichten, verkeersborden en aan de linker kant. Het communiceren in het verkeer gaat via knipperlichten. Doe je de rechter aan, geef je aan de voertuigen achter je dat ze niet kunnen inhalen. Er is namelijk tegenliggend verkeer. Doe je de linker aan, geef je aan ze je kunnen inhalen. Voorrangregels hebben ze ook niet echt, wie brutaler is gaat voor. Het is niet dat iedereen zich hieraan houdt, maar goed, in Nederland worden de knipperlichten ook niet altijd goed gebruikt toch?
Aangekomen in een simpel hotel in Arusha voor een rustige nachtrust, waar ik om 5 uur ’s ochtend verrassend gewekt werd door gezang van een moskee. De gedachte nadat het gezang was afgelopen dit ook echt afgelopen was, begon dit 10 minuten later wéér, en wéér..

De volgende na weer een heerlijk Afrikaans koude douche gehad te hebben werd ik door de chauffeur naar Arusha Airport gebracht voor een binnenlandse vlucht naar Zanzibar. Dan denk je, het vliegveld van Eindhoven of Rotterdam is klein. Ik kan je vertellen dat deze een stuk kleiner is. Geen deuren, ramen en alles is open. De wachtruimte is dan ook in de buitenlucht. Vliegtuigen die hier landen zijn dan ook niet groot, sommige zelfs heel klein. Na een toch hobbelige vlucht omdat het een klein beetje bewolkt was dan eindelijk aangekomen op Zanzibar. Ook dit vliegveld is niet veel groter en je koffer wordt niet op een band gelegd, maar op een balie.
Ook hier stond de chauffeur van het resort wat ik geboekt had netjes op me te wachten en na een halfuur rijden daar aangekomen.

Nu ben ik bekend in de hotel wereld en weet ik wat er fout kan gaan en werd ik netjes apart genomen om alles door te nemen, paspoort af te geven en formulieren in te vullen. Maar vragen naar een credit card? Nee. Ook al heb ik de boeking via internet gemaakt, dit werd niet gecontroleerd. Nou mam, dat je het weet, ik heb die van jou kunnen gebruiken in plaats van de mijne ;). Maar goed, hier gaat dus alles op goed vertrouwen.
Aangekomen op de kamer keek ik me ogen uit. Zoals veel weten hecht ik niet zo heel veel waarde aan luxe en ben ik niet iemand die van 8 daagse strandvakanties hou, maar dit is dan toch wel een keer prachtig om mee te maken. Een prachtig uitzicht vanuit de kamer op de Indische oceaan, grote kamer met airco die al aan stond en 2 keer per dag worden je handdoeken verschoond. Een groot resort met verschillende restaurants een privé strand en 3 zwembaden. En dan heb ik als waterrat ook maar gelijk een duik genomen in het zwembad.
De mensen die hier werken zijn ook stuk voor stuk ontzettend aardig en wat heerlijk voor ze om te zien dat ze zich niet druk maken of haasten en alles komt wel. Lieve Inntelianen, voelen jullie het al? Kon dit ook maar voor ons anders! ;)

Na een frisse nieuwe dag heb ik bij de conciërge een tour geboekt om de volgende dag naar Stone Town te gaan en Prison Island. Deze dag heb ik verder besteed door naar het privé strand te lopen om vervolgens de Indische oceaan in te lopen. Overdag tot een uur of 3 is het eb en is de zee dus een stuk verder. Zo zie je al het koraal, zeewier, zee-egels en zeesterren liggen, waar je gewoon doorheen kan lopen. Ik werd vergezeld door een lokale man, er werd al gewaarschuwd dat deze mannen proberen om je over te halen om een tour bij hun te boeken. Dit op eigen risico, de veiligheid is niet gegarandeerd. Maar goed, het was even leuk om met iemand van de lokale bevolking te spreken en ondertussen kon hij me alles vertellen wat er in de grond zit.
Na deze wandeling ben ik lekker lui langs het zwembad gaan liggen om toch even wat zonnestralen te pakken. Ik heb zelfs nog de moeite genomen om te sporten in deze warmte. Ondanks de airco zweet je wel 2 keer zo hard.

Op deze laatste volle dag op Zanzibar ben ik om 9 uur in de ochtend vertrokken met een gids en chauffeur naar Stone Town. Op een warme dag als deze met 32 graden is het best warm om langere broeken te dragen. Dit uit respect voor de cultuur van Afrika, jammer dat veel toeristen zich hier niet aan houden en lekker in hun hotpants rondhuppelen. Hier wonen ook veel islamieten die van top tot teen bedekt zijn.
Begonnen bij de Slave Market wordt je toch ook echt weer even met beide benen op de grond gezet en hoe mensen vroeger behandeld werden. Mensen werden vroeger hierheen gebracht voor de veiling van slaven. Deze veiling was 2 keer per week en de rest van de tijd zaten ze in een zogenoemde Slave Chambers. Mensen werden geslagen of erger om te zien hoe sterk ze waren, of terwijl, hoe goed ze als slaaf zouden kunnen zijn. En dan werden ze ook nog met heet ijzer gemerkt om te laten zie van wie ze slaaf zijn.
Na een kort bezoek aan een kathedraal, zijn we de stad door gelopen. Kort over de lokale markt waar vis, vlees, groenten en specerijen worden verkocht. Dit laatste staat Zanzibar bekend om. Stone Town heeft kleine straatjes waar geen auto tussen past maar wel de brommers. Je moet dus opletten, want ze maken hier gewoon gebruik van. We zijn nog langs een tempel gelopen waar de grote legende Freddie Mercury zijn gebeden deeden ook nog langs zijn huis.
Na de stadstoer zijn we met een soort luxere vissersbootje naar Prison Island gevaren, over een helder blauwe oceaan. Prison Island is een klein eiland net voor de kust van Stone Town, wat ze wilde gebruiken voor gevangen. Echter is het hier nooit tot gekomen en werd het als een soort ziekenhuis gebruikt. Op dit kleine eiland vind je de witte stranden en grote schildpadden die wel tot in de 130 jaar zijn, of zelfs ouder. Prachtige beesten (vegetariërs, yeah!) die met een zwaar schild enveel geduld rondlopen en totaal niet gevaarlijk zijn voor mensen, tenzij je zo’n 10tonner per ongeluk boven op je gaat zitten..
Vanaf de ‘gevangenis’ heb je nog een prachtig uitzicht over de Indische blauwe oceaan. Dit is nu een resort en wordt gebruikt als restaurant. Toch ze je nog een aantal dingen die ze hadden gemaakt voor de gevangenis, maar nooit is gebruikt. Na een verkoelende tocht terug nog even weer van de laatste zonuren kunnen genieten in het resort in Zanzibar.

Morgen vlieg ik weer terug naar Arusha waar het allemaal echt gaat beginnen. Na deze luxe en ontspannende dagen heb ik hier heel veel zin in!