Na een lange week was het weekend weer in zicht, deze hebben we goed vol kunnen plannen. Zo was er zaterdag een soort van barbecue festival, the Nyama Choma Festival in Arusha. Leuk om dat mee te maken, minder om te eten, want een barbecue in Nederland is toch iets makkelijker voor een vegetariër dan in Tanzania. Al met al was het wel leuk om het mee te maken. Daarvoor zijn we nog naar de lokale markt gegaan, deze hadden we namelijk nog niet gezien. Er was een man van de lokale bevolking met ons mee, om ons te begeleiden en ook om te helpen met afdingen. Aangezien ze de hoofdprijzen vragen als ze blanke zien. Hij hielp ons dus ook met onderhandelen zodat we gewoon voor een normale prijs aan producten konden komen. Ook zijn we een aantal winkels afgegaan voor stoffen, met de bedoeling om later naar een vrouw te kunnen gaan die van die stof bijvoorbeeld een jurk kan maken. Na wat tekeningen en metingen, kunnen we onze jurken volgende week ophalen. Ik ben benieuwd wat het resultaat zal zijn.

Zondagochtend was het zover, tijd om op safari te gaan. Arusha is een stad dat vrij centraal ligt om een safari te staren en op een uur rijden waren we er: Arusha National Park. Eén van de vele parken in Tanzania, liggend naast Mount Meru. Mocht je geluk hebben en het is helder weer, kan je zelfs de Kilimanjaro vanaf hier zien. Echter was deze dag grauw en zat de lucht vol met wolken.. Helaas pindakaas, geen Kilimanjaro voor ons dus.
We zouden een walking safari doen. Letterlijk vertaald, lopend. En dit gingen we dus ook doen. Met hoge verwachtingen om veel dieren te spotten gingen we op pad. Aangekomen op een open vlakte zagen we al buffels staan. Yes! 1 of the big 5, 4 to go! Het is heel grappig om dit dan zo mee te maken, zeker omdat je eigenlijk om een paar meter afstand van de wilde dieren loopt. De dieren merken het natuurlijk ook, dat er iets ‘vreemds’ loopt, maar een aanval komt er gelukkig niet van. Dit doen ze alleen als ze zich bedreigd voelen. Tuurlijk loopt er een ranger mee. Een man die ons begeleid, maar ook als het er een gevaar dreigt het dier neer kan schieten. Na dit zo gezien te hebben, gingen we verder, richting een stuk van de berg. Leuk dachten we, we gaan nog meer dieren spotten als we over de eerste heuvel zijn. Werden we toen even uit onze dromen gehaald.. We zijn de berg dus alleen opgeklommen om een stuk uitzicht te zien. Moet zeggen dat het wel heel mooi is, maar als nog geen Kilimanjaro door de dikke wolken massa. Op de weg terug zijn we nog langs een water val gelopen. Dus een walking safari, leuk, maar alleen buffels gezien en een paar zwijntjes ertussen? Omdat de communicatie in Afrika iets anders is, dachten we dat we na de lunch die we kregen weer richting huis zouden gaan. Gelukkig gingen we nog verder, anders was dit ook wel een hele dure grap, aangezien safari’s goed prijzig zijn. Tijdens de lunch werden we ook nog lastig gevallen. Door aapjes. Het begon er met één, maar langzamerhand kwam de hele familie op bezoek. Door met z’n alle vanuit de bomen te loeren, stiekem dichterbij komen en de hoop dat ze wat eten kunnen pikken. Echter werden ze elke keer weggejaagd door een man die daar rond liep. Niet dat ze snel opgave, ze kwamen gewoon elke keer weer terug.
De safari hebben we dus met de jeep afgemaakt door verder het park in te gaan. En toen waren de wilde dieren er eindelijk: zebra’s, giraffen, verschillende antilopen, nog meer buffels, flamingo’s en nog meer apen in een gigantische omgeving. Prachtig om te zien hoe de dieren echt leven i.p.v. door naar Blijdorp te gaan en te zien dat ze daar maar een ruimte van 10m bij 10m hebben. Ook Safari Park Beekse Bergen is er niks bij.
Al met al was het een leuke eerste safari. Aankomend weekend gaan we twee dagen op pad. Naar het Tarangire National Park, een overnachting bij Lake Manyara en de volgende dag door naar de Ngorongoro Crater. Hier kijk ik nu al naar uit, en wie weet lukt het ons om de Big 5 te spotten!

Ondertussen op de Baraa Primary School zijn we met de echte bijlessen van de kinderen bezig die dit nodig hebben, totaal 17 kinderen. Dit in drie groepen verdeeld gaan we per groep een half uur zitten om alles weer vanaf de basis aan te leren. De basis als 1 + 1, 3 + 2 etc. Ik zie al dat dit meer effect heeft dan in de lessen zelf. De leraren kunnen geen aandacht geven omdat de klassen overvol zijn en de leraren snappen ook niet dat een kind soms wat extra aandacht moet hebben om het echt te begrijpen hoe je nou moet optellen. Zo zag ik van de week ook dat een kind gewoon werd geslagen omdat ze het maar niet wilde begrijpen. Heel zielig, want ze denken dus door ze te slaan, dat ze het dan wel gaan begrijpen. Echter is dit dus niet zo en krijg je dit ook niet zomaar bij de leraren dat dit niet een manier is, zo is de cultuur nou eenmaal hier. Hopelijk met onze bijlessen gaan ze er wel echt wat van leren. Ze vinden het in iedere geval leuk op de manier hoe wij het aanpakken, door ze voor de klas samen een som te maken met aandacht, dit heb ik niet in de lessen zelf gezien. Ik moet zeggen dat ik dit ook heel erg leuk vind om dit te doen en het is ook ontzettend schattig dat de kinderen je ‘teacher’ noemen. De dagen zijn best lang en ook best vermoeiend, zeker vergeleken met de andere vrijwilligers die hier in de lodge zitten, die zijn vaker in de lodge dan op hun project. Maar de tijd vliegt hierdoor helaas ook ontzettend snel voorbij, te snel..

Via deze weg wil ik ook nog degene bedanken die wat spullen gedoneerd hebben en die ik mee heb kunnen nemen naar Tanzania. Baraa Primary School is heel erg blij met de school spulletjes en ze zijn ook heel goed bruikbaar! Dank jullie wel!